باشگاه خبرنگاران نوشت:داوطلبی که رای مردم را میخواهد از چه چیز خوف میکند که یک کوه عضله را همراه خود به خیابانها کشانده است.
تا دیروز برای پز دادن هایمان میچسبیدیم به فلان مارک و بهمان برند و نمیدانستیم در عبور گیج از چشم و هم چشمیهای کشدارمان، چقدر فرهنگ ما آب شده ، چقدر غریبه پرست، چقدر خارجی، تا اینکه چند روزی است همزمان با آغاز تبلیغات مجلس شورای اسلامی چشممان افتاد به مردان قوی هیکلی که با شانههای ستبر، شانه به شانه داوطلبانِ کت و شلواری در خیابان راه میافتند و همزمان که داوطلب قربان صدقه مردم میرود و میخندد، بادیگاردها هم مردم را از آنها دور میکنند.
چه پارادوکس عجیبی، داوطلبی که رای مردم را میخواهد از چه چیز خوف میکند که یک کوه عضله را همراه خود به خیابانها کشانده است، ناخودآگاه یاد ستارههای چشم رنگی دنیای فوتبال، سینما، مد و موسیقی آنور آب میافتم چقدر زبان رفتار بعضیها این روزها خارجی شده است.
این پارادوکس می گوید مردم به من رای بدهند اما به من نزدیک نشوند گویا از مردم نیستند و خود را بالاتر از مردم می بینند و چه عجیبند مردمان این این زمانه…