به‌نظر می‌رسد در صورت خروج ایران از NPT باید قید روسیه و چین را هم بزنیم
برخی، خروج از ان. پی. تی را راه‌حل مناسبی برای مواجهه با قدرت‌های غربی می‌دانند اما برخی دیگر، نسبت به پیامدهای آن هشدار می‌دهند
محمدجواد ظریف به‌تازگی گفته پاسخ ایران به مکانیسم ماشه، خروج از پیمان هسته‌ای ان‌پی‌تی است.
دیدگاه ها برای خروج از معاهده NPT
تابناک در گزارشی که اخیرا در این رابطه نوشته می‌گوید: « بر اساس ماده ۱۰ مفاد ذکر شده در قانون منع گسترش سلاح های اتمی «هر دولتی باید حق داشته باشد در اجرای حاکمیت ملی خود در صورتی که احساس کند موارد فوق‌العاده‌ای در رابطه با موضوعات این پیمان، منافع حیاتی کشورش را به مخاطره انداخته است، از پیمان خارج شود. در این صورت باید سه ماه پیش از خروج، به تمام هم‌پیمانان و شورای امنیت سازمان ملل متحد اطلاع دهد. در چنین اطلاعیه‌ای باید موارد فوق‌العاده‌ای که از نظر آن کشور منافع حیاتی‌اش را به مخاطره انداخته نیز ذکر شود.» آنچه تاکنون برای جمهوری اسلامی ایران از عضویت در این پیمان حاصل شده، چیزی نبوده که در اهداف آن تشریح شده است.»
در حالیکه تابناک تاکید دارد بنا به قانون ان. پی. تی، خروج از این معاهده خلاف قانون نبوده و نمی‌تواند تبعات خطرناکی برای کشور داشته باشد، روزنامه ستاره صبح تاکید دارد که خروج از ان. پی. تی می‌تواند مشکلات عدیده ای را برای ایران و ارتباطات اقتصادی خارجی‌اش ایجاد کند.
در بخشی از مقاله‌ای که ستاره صبح در رابطه با ان. پ. تی نوشته، آمده است : «پیامد این تصمیم هم برای ایران و هم برای غربی‌ها سنگین خواهد بود و هر دو طرف ضرر خواهند کرد. تبعات خروج از ان. پی. تی این است که همکاری ایران با کشورهای همسوتر نظیر روسیه، چین، هند، ترکیه و… که تا حدی با ایران مراودات اقتصادی و تجاری دارند، دچار مشکل خواهد شد. اگر ایران از ان. پی. تی خارج شود، معنایش رفتن به سمت فعالیت‌های غیر صلح‌آمیز هسته‌ای است. چنین تصمیمی دشمنان ایران را زیادتر و دوستانش را کمتر خواهد کرد. بنابراین بهتر است درباره سایر تبعات این تصمیم که ممکن است ایران متهم به ساخت سلاح هسته‌ای کنند، اندیشیده شود و سخنی از خروج از ان. پی. تی به میان نیاوریم، زیرا نتایج خوشایندی برای ایران نخواهد داشت و ایران را در دنیا منزوی خواهد کرد. اکنون نیز که کشورهای اروپایی مکانیسم ماشه را فعال کرده‌اند، بعید به نظر می‌رسد حتی در صورت اراده، اختیارات کافی برای حل مشکلات ایران و طرف‌های دیگر برجام وجود داشته باشد. زیرا آمریکا مخالف جدی این توافق است و اروپایی‌ها توان مقابله با تصمیم آمریکا را ندارند. در ۱۸ ماه گذشته و پس از خروج آمریکا از برجام اروپایی‌ها نتوانستند گامی مثبت برای ایران بردارند. بنابراین مذاکرات آتی در چارچوب برجام تنها می‌تواند در پیشگیری از ادامه روند فعال شدن مکانیسم ماشه مؤثر باشد و فایده دیگری ندارد؛ اما در رسیدن به هر طرح جدید به نظر می‌رسد که فعلا چنین امکانی وجود نداشته باشد زیرا سطح تنش در روابط میان تهران – واشنگتن در بالاترین حد خود است و اروپایی‌ها نخواهند توانست کاری برای کاهش تنش یا برجام از پیش ببرند.»
