بایگانی‌های استیو تولتز

خلاصه داستان رمان جزء از کل

مارتین، قهرمان داستان، شخصیتی منحصر به فرد که همه چیز را بیش از حد تجزیه و تحلیل می کند و هوش و ذکاوت خودساخته اش شخصیتی عجیب از او ساخته است. او به همراه پسر خود جسپر زندگی میکند و سعی خود را میکند که فرزند را نیز شبیه خود تربیت کند و اندیشه های خود را به او تحمیل میکند. در این بین، جسپر، متحیر و سردرگم که نمیداند با پدر خود چگونه رفتار کند، با گذشته پدر آشنا میشود. داستان از استرالیا شروع سپس به پاریس و تایلند کشیده میشود و درنهایت در استرالیا به پایان میرسد. زندگی این پدر و پسر که شبیه به خطی موازی است داستان پرکشش «جزء از کل» را شکل می‌دهد.

درباره نویسنده کتاب جز از کل : استیو تولتز

استیو تولتز، نویسنده استرالیایی متولد ۱۹۷۲ سیدنی، اولین رمانش، جزء از کل، را در سال ۲۰۰۸ منتشر کرد. این کتاب با استقبال بی‌نظیری روبه‌رو شد و به فهرست نامزدهای نهایی جایزه بوکر راه پیدا کرد که کمتر برای نویسنده‌ای که کار اولش را نوشته پیش می‌آید. او این کتاب را ۵ ساله نوشت. پیش از آن مشاغلی مثل عکاسی، فروشندگی تلفنی، نگهبانی، کارآگاه خصوصی، معلم زبان و فیلم نامه نویسی داشت. خودش در مصاحبه‌ای گفته: “آرزوی من نویسنده شدن نبود، ولی همیشه می‌نوشتم. در کودکی و نوجوانی شعر و داستان کوتاه می‌نوشتم و رمان‌هایی را آغاز می‌کردم که بعد از دوونیم فصل، دیگر دوست نداشتم تمامشان کنم. بعد از دانشگاه دوباره به نوشتن رو آوردم. درآمدم خیلی کم بود و فقط می‌خواستم با شرکت در مسابقات داستان نویسی و فیلم نامه نویسی پولی دست و پا کنم تا بتوانم زندگی‌ام را بگذرانم، که البته هیچ فایده‌ای نداشت. زمانی که دائم شغل عوض میکردم یا بهتر بگویم از نردبان ترقی هر کدام از مشاغل پایین میرفتم برایم روشن شد هیچ کاری جز نویسندگی بلد نیستم. رمان نویسی تنها قدم منطقی‌ای بود که می‌توانستم بردارم. فکر میکردم یک سال طول می‌کشد، ولی ۵ سال طول کشید. زمان نوشتن تحت تأثیر کنوت هامسون، لویی فردینان سلین، جان فانته، وودی آلن، توماس برنارد و ریموند چندلر بودم.”

خرید کتاب جز از کل نوشته استیو تولتز و ترجمه پیمان خاکسار

بخشی از متن کتاب جزء از کل استیو تولتز

هیچ وقت نمی‌شنوید ورزشکاری در حادثه‌ای فجیع حس بویایی‌اش را از دست بدهد. اگر کائنات تصمیم بگیرد درسی دردناک به ما انسان‌ها بدهد، که البته این درس هم به هیچ درد زندگی آینده‌مان نخورد، مثل روز روشن است که ورزشکار باید پایش را از دست بدهد، فیلسوف عقلش، نقاش چشمش، آهنگساز گوشش و آشپز زبانش. درس من؟ من آزادی‌ام را از دست دادم…